چگونه قالب های ذهنیمان را بشکنیم ؟

مغز ما بر اساس مکانیزم "خود سازمانده" عمل می کند . یعنی بر اساس اطلاعات و درکی که از "گذشته" در آن ذخیره شده، اطلاعات جدید را پردازش می کند. به عنوان مثال اگر بر روی سطح یک ژله، یک قاشق آب جوش بریزیم، شیارهایی را در سطح ژله ایجاد کرده و به پایین سرازیر می شود. حال اگر یک قاشق دیگر آب جوش بریزیم، از همان "شیارهای قبلی" سرازیر شده که منجر به عمیق تر شدن شیارها می شود.

سفر در زمان و پارادوکسهای زمان

یکی از دلایلی که فیزیک‌دانان را از قبول "سفر در زمان" باز می‌دارد، مسئله وجود پارادوکس‌های زمان است.

برای مثال، شما اگر به گذشته سفر کنید و پدر و مادر خود را قبل از تولد خودتان به قتل برسانید، در این صورت تولد شما دیگر غیر ممکن خواهد بود. بنابراین هرگز نمی‌توانید به گذشته سفر کنید تا پدر و مادر خود را به قتل برسانید!

این مسئله از این جهت اهمیت دارد که علم بر اساس ایده‌هایی که منطقا با هم سازگار باشند، شکل می‌گیرد. وجود یک پارادوکس زمان موثق، کافی است تا بتوان سفر در زمان را به کلی رد کند.


پارادوکس‌های زمان را می‌توان به گروه‌های متعددی تقسیم کرد: